Termin kompatybilność elektromagnetyczna definiuje:
- zdolność urządzenia do prawidłowego działania w środowisku, w którym obecne są inne źródła promieniowania elektromagnetycznego,
- zdolność do niewywierania niedopuszczalnego wpływu na otoczenie poprzez własną aktywność, tj. nieemitowanie sygnałów, które mogłyby zakłócać pracę innych urządzeń.
Chociaż naukowcy pracują nad kompatybilnością elektromagnetyczną od lat 60. ubiegłego wieku, w tamtym czasie była to jedynie dyscyplina naukowa wąskiego grona ekspertów. Znaczenie kompatybilności elektromagnetycznej urządzeń gwałtownie wzrosło wraz z szybkim rozwojem technologii mikroprocesorowej i komunikacyjnej.
Jako producent sprzętu dla systemów infrastruktury krytycznej, jesteśmy w pełni świadomi znaczenia kompatybilności elektromagnetycznej. Opracowane urządzenia są najpierw poddawane wstępnym testom certyfikacyjnym w naszym laboratorium, a następnie testom weryfikacyjnym przez niezależne laboratorium badawcze.

Najczęściej stosowane normy EMC
- EN 55024 - Urządzenia informatyczne - Charakterystyki rezystancyjne - Wartości graniczne i metody pomiaru
- EN 50121-4 - Zastosowania kolejowe - Emisja i odporność urządzeń sygnalizacyjnych i komunikacyjnych
- EN 55016-2-1 - Metody pomiaru zakłóceń i rezystancji - Pomiar zakłóceń liniowych
- EN 61000-4-2 - Wyładowanie stykowe - Próba trwałości
- EN 61000-4-2 - Wyładowania powietrzne - Próba trwałości
- EN 61000-4-3 - Wypromieniowane pola elektromagnetyczne wysokiej częstotliwości - Próba trwałości
- EN 61000-4-4 - Szybkie elektryczne stany przejściowe/grupy impulsów - badanie wytrzymałościowe
- EN 61000-4-5 - Impuls uderzeniowy - badanie wytrzymałościowe
- EN 61000-4-6 - Odporność na zakłócenia rozprzestrzeniające się w linii indukowane przez pola wysokiej częstotliwości
- EN 61000-4-8 - Pole magnetyczne o częstotliwości sieciowej - Próba trwałości
- EN 61000-4-9 - Impulsy pola magnetycznego - próba trwałości
- EN 55032 - Kompatybilność elektromagnetyczna urządzeń multimedialnych - Wymagania dotyczące emisji