RSTP vs. RSTP-M

Protokół RSTP-M jest zmodyfikowaną wersją protokołu RSTP, zoptymalizowaną do użytku w systemach bezpieczeństwa i automatyki.

RSTP-M spełnia wymagania systemów bezpieczeństwa i automatyki, aby szybko zapewnić trasę zapasową w przypadku awarii:

• jest w pełni kompatybilny z protokołem RSTP zgodnym z IEEE 802.1D-2004
• obsługuje topologię MESH
• redukuje czas rekonfiguracji do minimum
• eliminuje niektóre niedociągnięcia RSTP. Zobacz przykłady "Awaria pojedynczej linii" i "Utrata przełącznika ROOT".

‌

Awaria jednej linii

Przy pierwszej awarii najbliższy przełącznik (X) propaguje informacje o utracie ścieżki do aktywnej strony pierścienia. Jeśli informacja ta zostanie odebrana przez inny przełącznik, który zna alternatywną ścieżkę (przełącznik A), ma on za zadanie ją uruchomić.

RSTP: Przełącznik A, po otrzymaniu informacji o awarii, czeka, aż otrzyma okresową ramkę BPDU z alternatywnej ścieżki (domyślnie co 2 s), aby zweryfikować aktywność tego łącza zapasowego. Dopiero wtedy odblokowuje ścieżkę alternatywną.

RSTP-M: Przełącznik A zakłada, że ścieżka alternatywna jest aktywna, więc natychmiast ją odblokowuje.

‌

Przykład zmierzonych wartości:

‌

Utrata przełącznika ROOT

Jeśli przełącznik 1 utraci łączność z przełącznikiem ROOT (5), deklaruje siebie (1) jako przełącznik ROOT i propaguje informację do strony aktywnej. Przełącznik 3, po otrzymaniu BPDU, rozpoczyna poszukiwanie alternatywnej ścieżki do przełącznika 5.

RSTP: zapasowe łącze pomiędzy przełącznikami 2-3 może być ocenione jako ścieżka alternatywna, blokując w ten sposób poprzednio funkcjonujące łącze i czyniąc alternatywne łącze operacyjnym. Zmiana ta jednak nic nie wnosi,

Spowoduje jedynie niepożądaną przerwę w dostępie do danych. Odblokowanie ścieżki 3-4 nastąpi później.

RSTP-M: Protokół aktywnie monitoruje stan swoich bezpośrednich sąsiadów. Na podstawie tych informacji przełącznik 3 ocenia zmianę ścieżki 2-3 jako bezużyteczną i przełączenie nie następuje. Zamiast tego natychmiast reaguje, odblokowując ścieżkę 3-4.

Rozwiązania tych zaburzeń współdziałają ze sobą. Niektóre implementacje RSTP rozwiązują problem utraty przełącznika ROOT, ale zajmują z tego powodu linie w przypadku awarii łącza. RSTP-M eliminuje opóźnienia obu tych i innych awarii do minimum.

W systemach bezpieczeństwa zalecamy stosowanie topologii pierścienia i protokołu LAN-RING, aby zagwarantować szybkość rekonfiguracji. Jest to jego główna zaleta w porównaniu do RSTP. W przypadku systemów o bardziej złożonych topologiach, odpowiednim rozwiązaniem jest protokół RSTP-M. Chociaż nie gwarantuje on czasu rekonfiguracji, minimalizuje czas rekonfiguracji w porównaniu do ogólnego protokołu RSTP. Niegwarantowany czas rekonfiguracji sieci może powodować dłuższe przerwy (od dziesiątek sekund do minut) w połączeniach z systemami wyższego poziomu.